Rođen i studirao u Zagrebu, odrastao u Subotici, živi i radi na relaciji Umag – Kopar… Biografija tu čak nije presudna, ali ako i za jednoga suvremenog domaćeg autora možemo reći da je pisac granice, onda je to Neven Ušumović. No bilo da je riječ o granicama između prostora ili jezika, života i smrti, vanjskog i unutarnjeg, oniričkog i zbiljskog… valja reći da Ušumovićeve nikada nisu oštre, upravo suprotno izvornoj namjeni, one su ovdje da povezuju, spajaju, otkrivaju sličnosti.
“Rajske ptice” knjiga je takvih granica, katalog žudnji. Svi Ušumovićevi mladi promatrači i starci rasuti po pograničjima (jezičnim, zemljovidnim, životnim, inim!), likovi zarobljeni u svojim dobima i pojavnostima, svi oni pred nas dolaze tek po snazi želje! Ako postoji gorivo koje ih, makar i nakratko, iz njihove osamljeničke dovršenosti tjera u pokret, onda je to žudnja za životom, žudnja, štoviše, za onim što je više od života. I baš tu gdje ih nalazi autor, u zenitu, ukida se i posljednja granica, ona između likova i čitatelja ovih priča. Žudnja da se život i čitanje nastave. “Rajske ptice” Ušumovića potvrđuju kao jednog od najintrigantnijih domaćih pisaca srednje generacije.
„Ako je u svojoj građanskoj egzistenciji nekovrsni apatrid, kao pisac Ušumović je više od toga: apartrid, pisac posve osebujnih, začudnih, halucinantnih proza.“
Teofil Pančić, Vreme
„Ušumović se stalno kreće na granici stvarnosti i sna, između želje i njenog neostvarivanja.“
Vladimir Arsenić, Danas
“Ušumović je pisac rafiniranih uvida i opisa koji će vas zatraviti.”
Vincent Czyz, dobitnik Faulknerove nagrade za književnost
